Een liedje op de radio werpt mij jaren terug in de tijd. In mijn studententijd was dit nummer van Dio een grote hit en werd het vaak op de kroeg gedraaid. De tekst is ineens o zo toepasselijk.
Want wat als ik had geweten wat ik nu weet? Had ik de uitkomst dan kunnen veranderen en hadden wij dan nu ons jongetje veilig thuis gehad? Baby knuffels, kusjes, voetjes, haartjes, geluidjes, boertjes, slaapjes op mijn borst, zijn geur. De eerste keer rollen, eerste hapjes, eerste stapjes, eerste woordjes. Fietsen met papa. Herkenning in zijn ogen. Uberhaupt zijn ogen. Een trotse grote zus. Heel veel liefde.
Maar ja die tijdmachine heb ik niet, dus zal ik mij gedragen en zal ik blijven sparen, sparen voor die tijdmachine.
Reactie plaatsen
Reacties